ORINO małe przyjemności codzienności: Plany oj plany

Dziękuję Bogu za każdy dzień za każdą chwilę, za każdą sekundę. Co nie znaczy że się nie gubię. Aby zrozumieć życie, świat, mam na swojej drodze ludzi i siebie. I jak to zazwyczaj bywa łatwo jest mi dawać rady, trudniej zobaczyć te swoje grzeszki u siebie. Tak też było jednego dnia. Gdy jeździłam po Wrocławiu załatwiając sprawy odkrywałam ciągle coś o sobie i swoim związku.
A że naturę mam jaką mam to najpierw myślałam o innych a potem o sobie. A przecież zdarza mi się to wszystko co innym, gadulstwo, obżarstwo, kłamstwo - no może naginanie prawdy ;-) (USPRAWIEDLIWIANIE SIE, INACZEJ SZUKANIE WYMÓWEK), ego czasami niepotrzebnie wyższe od innego, brak zrozumienia innych - nawet własnego syna, milczenie kiedy dzieje się krzywda - inaczej brak odwagi. Ale przecież to takie ludzie, i to jest część naszego życia! Ale być ponad to, być jak Opoka dla innych, być jak Mama, która rozumie i ufa, która wysłucha i pocieszy. Która skarci ale nie potępi. Czy nie o to w życiu chodzi. Szanuj bliźniego swego, całym swoim sercem, myślą (umysłem, rozumem), słowem (wypowiedzianym i tym pomyślanym), czynem (gestem, wzrokiem, snem). Tak dobrze rozumieć, być zrozumianym, mówić być wysłuchanym, słuchać być słyszanym). I niech się tak stanie - życzę wszystkim!!!

W mieście łatwo się zagubić - są jednak kierunkowskazy tylko trzeba dobrze patrzeć.